Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Połajewie powstało w roku 1924. Pierwszym prezesem był druh Michał Pawlak. Sztandar ufundowany był w 1928 r.
Poświęcenie sztandaru odbyło się na mszy św. polowej odprawionej przed kościołem. Poświęcony sztandar wręczono pierwszemu chorążemu dh. Walerianowi Surmie. Ostatnim chorążym był dh Antoni Bielejewski. We wrześniu 1939 r. hitlerowcy wtargnęli do sali gimnastycznej mieszczącej się u p. Pawła Ewerta i wynieśli stamtąd wszystkie dokumenty oraz sztandar. Sztandar zgubili na rynku w Połajewie. Podniosła go staruszka Maria Wojtaszek i pod swą długą suknią przeniosła do domu. Gdy wróciłem z niemieckiego obozu wojskowego M. Wojtaszek powiedział mi, że sztandar jest u niej , ale boi się go przechowywać. Przyniosła go do mnie i ukryłem go pod podwójną deską na dnie szafy. Zabezpieczenie to nie było pewne. Dowiedziawszy się, że Niemka Hoffmann ma zabrać kanapę Leonarda Dylawerskiego, celowo poszedłem tam i zaszyłem do środka kanapy sztandar. W nocy z 21 na 22 stycznia 1945 r. , gdy uciekli Niemcy, poszedłem zabrać ten sztandar. W pierwszym dniu wyzwolenia brał on udział w pochodzie przez Połajewo. Początkowo sztandar miałem u siebie. Ponieważ U. B. dopytywało się o ten sztandar, oddałem go na przechowanie do kościoła w Połajewie, gdzie przebywał do 1980 r. W tym roku ks. proboszcz na mą prośbę wydał mi sztandar. Po oczyszczeniu i oprawieniu w ramę sztandar ten przebywa w mojej rodzinie jako świadectwo przeszłości dla przyszłego pokolenia Polaków .
Opis sporządził Józef Garstecki, ostatni prezes „ Sokoła” Połajewo 1980 r.
(oprac. Bogdan Garstecki)
