Urodzony 27 września 1926 roku w Poznaniu. Ukończył Warszawską Akademię Nauk Politycznych, Wydział Społeczno-Polityczny i Studium Dziennikarstwa (1946 -1950), Uniwersytet Warszawski, Wydział Dziennikarski z dyplomem magistra dziennikarstwa (1952-1954). Praca zawodowa: Agencja Robotnicza w latach: 1950-1963 jako zastępca Kierownika Działu Zagranicznego, korespondent w Berlinie. Telewizja Polska w latach: 1963-1972 jako kierownik Redakcji Publicystyki Międzynarodowej, redaktor cotygodniowego programu „Światowid" (400 emisji). Korespondent wielu gazet, radia i telewizji w stolicy RFN Bonn (1972-1976). Polska Agencja Prasowa (1977-1991). Zastępca Redaktora Naczelnego Redakcji Zagranicznej (1977-1982). Korespondent PAP w Genewie (1982-1989). Kierownik Biuletynu PAP poświęconego problematyce niemieckiej (1990-1991).Odznaczenia: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski - 1978 r. oraz inne odznaczenia i nagrody. Autor pięciu książek o polityce Niemiec Zachodnich w latach 1945-1980.

Walenty Dymek (ur. 31 grudnia 1888 w Połajewie, zm. 22 października 1956 w Poznaniu) - arcybiskup poznański.
Jego rodzicami był rolnik Jana Dymek oraz Michalina z Mielcarków. W okresie nauki w gimnazjum należał do takich organizacji jak Towarzystwo Tomasza Zana czy "Zet". Po ukończeniu gimnazjum w Rogoźnie rozpoczął studnia filozoficzno-teologiczne w Poznaniu i Gnieźnie. W 1912 otrzymał święcenia, po których został skierowany jako wikary do Ostrzeszowa. W 1916 przeniesiono go do Poznania na stanowisko sekretarza generalnego Związku Katolickich Robotników Polskich i jednocześnie redaktora czasopisma tegoż związku "Robotnik". W tym okresie brał też aktywny udział w działalności Związku Spółek Zarobkowych.

Urodził się w 1894 r. w Połajewie. Jako osiemnastolatek został wcielony do wojska i walczył na różnych frontach I wojny świato­wej. Z początkiem lat 20-stych rozpoczął studia w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu. Ukończył zaledwie pierw­szy rok studiów kiedy jako podoficer służby czynnej został oddele­gowany do Warszawy i Krakowa.
Powrócił do Poznania w 1926 r. a samodzielnie wystawiał już od 1928 r. Szczególnie wiele cennych rad w tym okresie zawdzięczał Kabaciński prof. Leonowi Wyczółkowskiemu, który mieszkając niedaleko zapraszał go kilkakrotnie do swojej pracowni i oglądał prace.

(1907-1943) ps. „Blondas", „Korzeniews­ki", „Sulicki", „Maryś", ofic. rez. WP i AK oraz dywersji pozafrontowej.
Urodzony 7.6.1907 r. w Połajewie pod Obornikami Wlkp., s. Jana, kupca i Bronisławy z d. Kłos. Szkołę powszechną ukończył w Połajewie.  Od 1919 mieszkał wraz z rodziną w Poz­naniu. Podjął naukę w Gimn. im. Ignacego Paderewskiego, które ukończył w 1927. Po­tem odbył przeszkolenie wojskowe w Szkole Pchor. Rezerwy Piechoty w Zambrowie oraz praktykę wojskową w 1 DP Legionów. W czasie nauki w gimnazjum związał się z ruchem harcerskim 16 i 17 PDH.